Door Geert Hoving

Afgelopen week zag ik de tv-uitzending van KRO Brandpunt over de economische situatie in de gemeente Emmen. Er werd een beeld geschetst van een dorp met stadspretenties waar het ene na het andere bedrijf sluit, waar een vakbondsman betoogt dat het hier niet bij blijft, waar burgers in een lokale kroeg aangeven dat veel te veel geld in het nieuwe dierenpark geïnvesteerd wordt en dat de landelijke politiek Emmen links laat liggen. Alleen de wethouder van Economische Zaken probeert een ander geluid te laten horen, maar op de vraag waarom de gemeente nu de hand ophoudt in den Haag voor 20 miljoen investeringsgeld terwijl ze zoveel investeert in de dierentuin, had ook hij geen antwoord.

Ik zal niet zeggen dat ik er slecht van geslapen heb, maar het was wel het eerste wat me de volgende ochtend door het hoofd spookte. Waarom raakte me dit zo? Voelde ik me aangesproken? Nee dat is het niet, ik heb geen enkele rol van betekenis gehad in de situatie waar wij als inwoners van deze mooie gemeente mee geconfronteerd worden. Circa 16 procent van de beroepsbevolking zit zonder werk, daarmee scoren we heel hoog in Nederland. In allerlei andere lijstjes bungelen we onderaan. Maar wat die lijstjes niet laten zien: Emmen is een prachtige gemeente om in te wonen en er gebeuren hier ook hele mooie dingen. In Brandpunt werden de Emmenaren (weer) weggezet als losers. Je zou wel gek zijn als je daar nog wilde wonen.

Foto: Michael Pereckas via Flickr.com

En nu het positieve verhaal

Maar kunnen we er wat aan doen, vroeg ik me af. Want cijfers liegen niet en met mooie praatjes krijgen we de werkzoekenden niet weer aan de slag. Natuurlijk zijn er fouten gemaakt, door de politiek, maar ook door ondernemers en burgers. Het kan de gemeente niet verweten worden dat Philips besluit om de fabriek in Emmen te sluiten en de productie over te hevelen naar Polen, dat is toch echt een besluit van Philips. Wat de gemeente en bedrijven in Emmen wel kunnen doen is koesteren wat ze hebben. We kunnen de bedrijven die er nu nog zijn inzetten waar we kunnen in plaats van externe partijen in te huren onder het motto: ‘wat van ver komt is lekker’.

Ik hoop dat we met zijn allen van het nieuwe dierenpark een groot succes proberen te maken en in de slipstream van dit succes nieuwe werkgelegenheid creëren. Enkele suggesties: de beste dierenverzorgersopleiding kun je volgen in Emmen; in Emmen is het meest innovatieve stallenbouwbedrijf gevestigd; diervoederproducenten kunnen meeliften op de bekendheid van het dierenpark; en we kunnen paardenliefhebbers trekken met een concours hippique. De horeca in het dierenpark kan zich richten op lokale producten, zoals in Emmen gebrande koffie, paprika’s uit Erica en een nog te brouwen lokaal bier.

Tijdens mijn werk bij Cvites zie ik de gevolgen van een ontslag en word ik dagelijks geconfronteerd met de economische malaise in de regio. Maar ik zie ook iedere dag mensen die na een ontslag hun rug rechten en een nieuwe baan vinden en die mij inspireren met hun motivatie en vakmanschap. Ook zie ik gelukkig bedrijven en initiatieven die het wel goed doen, zoals Retropop, metaalbewerkingsbedrijf Landes, filterfabrikant Proxcys, en Food Basics, dat voedingssupplementen ontwikkelt en produceert. En na het werk kun je naar het beste grand café van Nederland: Groothuis.

Embassadeur

Dus laten we bovenal ophouden met klagen, de krachten bundelen en samen de lichtpuntjes opzoeken en die proberen uit te bouwen. Wellicht is het een idee om de Missverkiezing te vervangen door een Embassadeursverkiezing, waar de winnaar geprezen wordt vanwege zijn of haar promotie voor Emmen.

Ik zou het leuk vinden om met dit blog het positieve gesprek over Emmen weer op gang te brengen. Wie zouden jullie nomineren als Embassadeur? En hebben jullie nog goede ideeën hoe we Emmen een sociaal-economische boost kunnen geven?