Sanne Hoving

Plezier in het werk, dat is waar Laurens Ponds zich voor inzet. Tegenwoordig staat werkplezier bij veel organisaties op de agenda, maar bij de oprichting van Cvites, twintig jaar geleden, was dat wel anders. Tegelijk met een groeiende aandacht voor werkplezier ziet Laurens ook dat mensen steeds vaker stress ervaren op het werk. Voor hem het bewijs hoe lastig het is om goede voornemens tot uitvoering te brengen.

Laurens en Geert in de begintijd van Cvites

De naam Cvites is een samenvoeging van cv (levensloop) en vites: een verwijzing naar levendigheid, plezier in je werk. Ook al werkt Laurens nu niet meer bij Cvites, de visie en de boodschap waarmee hij het bedrijf twintig jaar geleden oprichtte is niet veranderd. ‘Ik wil mensen plezier aan hun werk laten beleven’, zegt hij.

Drie dingen zijn hierbij volgens Laurens van belang: weten waar je goed in bent, reflectie op je eigen handelen en weten waar je invloed op hebt, zodat je bewuste keuzes kunt maken. Ook in zijn huidige werk als directeur van InCtrl (de leverancier van het ePortfolio) en als interim-manager bij de overheid zijn dit de thema’s waar hij zich mee bezighoudt.

Weten waar je goed in bent

Een belangrijke reden voor het ontbreken van werkplezier is volgens Laurens dat veel mensen nét niet datgene doen waar ze goed in zijn. ‘Vaak is je grootste talent voor jezelf zo vanzelfsprekend, dat je het niet ziet’, zegt hij daarover. Het is dus zaak om hierover in gesprek te blijven, zowel voor werknemers als voor leidinggevenden. Zo leer je je talenten steeds beter kennen.

Ook heel bepalend voor het vinden van je talent is de omgeving, zegt Laurens. ‘Vraag jezelf af: welke context past bij mij? Wat maakt dat ik in de ene omgeving floreer en in de andere niet?’ Helaas werkt het niet zo dat je deze vragen in één keer beantwoordt en dan verzekerd bent van een lang en gelukkig leven. Omdat mensen en organisaties veranderen, moet je jezelf deze vragen af en toe blijven stellen. Het is een blijvende zoektocht, al wordt deze volgens Laurens in de loop van jaren wel steeds makkelijker.

Reflecteren op je handelen

Een tweede les, die Laurens zelf nog elke dag toepast, is om elke dag één ding te benoemen wat goed is gegaan en één ding wat beter kon. En bij het verbeterpunt vraagt hij zich ook af wat hij anders had kunnen doen. ‘Dit draagt voor mij bij aan werkplezier, omdat ik me er zo bewust van ben of het zinvol is wat ik op een dag heb gedaan. En om een goed gevoel te houden, probeer ik elke dag in elk geval één leuke of makkelijke klus te doen.’

Reflectie kan ook helpen om te relativeren. ‘Soms kun je je enorm druk maken over iets wat nu speelt op het werk’, zegt Laurens. ‘Nu ik ouder ben en meer heb meegemaakt, lukt het me beter om problemen op het werk in perspectief te plaatsen. Ik neem ze niet minder serieus, maar probeer er juist van te leren. Het geeft rust om zaken waar je je druk om maakt als les te beschouwen.’

Bewuste keuzes maken

Veel mensen onderschatten hun invloed, denkt Laurens. En dit heeft alles te maken met bewustzijn. ‘Ik ben eens bij een interimklus bij de ingang gaan zitten en heb iedereen die binnenkwam gevraagd hoe ze binnenliepen. De één kwam net van het schoolplein aangerend, een ander was al aan het bellen nog voordat de werkdag begonnen was. Vaak leven we zo op de automatische piloot en doen we dingen ‘omdat we ze altijd zo doen’, dat het lijkt alsof het leven ons overkomt.’

Dat wil niet zeggen dat wanneer je maar bewust leeft, je alles naar je hand kunt zetten. Heel veel dingen zijn niet te sturen, maar je hebt wel altijd een keuze in hoe je je tot die dingen verhoudt. ‘Ik heb dit zelf meegemaakt tijdens het faillissement van Cvites in 2013. De markt veranderde toen zo snel, dat konden we niet meer beïnvloeden. Wat mij er uiteindelijk doorheen heeft gesleept, is ten eerste accepteren dat het gebeurde en ten tweede actie ondernemen en bijsturen waar het kon. Maar de periode daarvoor, de fase waarin het leek alsof ik niets kon doen, was achteraf het moeilijkste.’

Tijd voor ontwikkeling

Hoewel werkplezier tegenwoordig hoger op de agenda staat dan twintig jaar geleden, is er een andere ontwikkeling die het werkplezier juist ondermijnt. Want waar halen we tegenwoordig de tijd vandaan om onze talenten te onderzoeken, aan zelfreflectie te doen en bewuste keuzes te maken?

‘Toen ik begon met werken, kreeg ik een week voor een vergadering een envelop met stukken toegestuurd, die ik rustig kon doorlezen’, vertelt Laurens. ‘Tegenwoordig gaan we zo ongelofelijk snel met informatie om. Het werkende leven is drukker, stressvoller, alles moet in één keer goed en er ligt steeds meer nadruk op verantwoording. Medewerkers in de publieke sector, de zorg en het onderwijs ervaren steeds minder professionele ruimte.’

Een recept voor stress, en dat is een zorgelijke ontwikkeling, vindt Laurens. En die begint volgens hem in het onderwijs. Wanneer daar de nadruk zou verschuiven van prestatie naar respect voor elkaar, dan ontstaat er veel meer ruimte om verschillende talenten tot bloei te laten komen. Wanneer kinderen écht de ruimte krijgen om te leren, hebben ze daar hun hele werkende leven profijt van.

door Maaike Brasser

Als loopbaancoach coach ik mensen bij het vinden van hun ultieme droombaan of de vervolgstap in de loopbaan waarmee het werkgeluk gevonden moet worden. Het zijn soms de communicatieve types die het liefst met de ratio de volgende carrièrestap willen zetten. Als ik begin over gevoel en emotie en hoe dit ‘werkt’ of ‘tegenwerkt’ bij die zoektocht is er vaak wat weerstand. Ik krijg dan reacties zoals: “Maar ik kan toch een assessment krijgen die laat zien wat het beste bij mij past?” Of “Ik dacht dat het vooral over werk ging, maar nu gaat het ineens over mij.”

Soms lijkt het alsof gevoel of emotie vergeten bronnen zijn waar we liever niet naar kijken. Ik snap het wel, soms lijken die emoties ook in de weg te zitten van de doelen die we willen bereiken. Vermoeidheid zit in de weg omdat er een deadline te behalen is. Of je voelt soms wel dat je iets niet wilt, maar iedereen rekent nu eenmaal op jou. De ratio is vaak sterk en vasthoudend waardoor je jezelf oplegt door te zetten, nog even door te bijten, oplossingen te bedenken om toch te bereiken wat je wilt, in plaats van te voelen wat er is.

Begrijp me niet verkeerd, ik pleit niet voor opgeven of niet meer je best ergens voor doen. Ik ben voor hard werken, resultaten boeken en doelen bereiken, maar we vergeten wel eens dat we naast hard werken, ook hard zouden kunnen relaxen.

Ik denk namelijk dat je op de lange termijn verder komt, meer kan bereiken en gezonder kunt functioneren, als je naast je inspannen ook leert te ontspannen. En daar hoort voelen bij om te weten wat voor jou werkt en de baan te vinden die bij jou past!

Ratio versus Gevoel

Nu leven we natuurlijk in een wereld die houdt van ratio. Alles wat meetbaar, zichtbaar en te beheersen of te controleren is, is prettig. Het geeft zekerheid en houvast. Daarom is dat assessment vaak zo aanlokkelijk bij het zoeken naar die droombaan. Het geeft direct externe meetbare input dat vertelt wat er bij je past en jou hopelijk ook behoedt voor die gevreesde ‘misstap’ op de ladder naar succes. Hoewel het assessment zinvol kan zijn, belicht het eigenlijk maar een deel van de factoren die belangrijk zijn bij loopbaankeuzes.

Het eigen gevoel of de emotie lijkt daarentegen verre van meetbaar of te beheersen en het lichaam geeft signalen af die we niet altijd verstaan.

We hebben bepaalde denkbeelden en kaders meegekregen hoe we naar onszelf, onze emoties en het lichaam kijken. Die krijg je mee in je opvoeding, in de media, in opleiding en verdere vorming uit jouw omgeving. Soms zijn het expliciete raadgevingen die je meekrijgt: ‘Nait soezen moar deurbroezen’, is een hele bekende hier in het Noorden. Soms zijn het belangrijke voorbeeldfiguren waarvan je leert vooral ‘door te zetten, schouders er onder, niet voelen maar doen!’ Maar waar komt dat ongemak met ons voelen vandaan?

Griekse filosofie en onze samenleving

Ik vond het interessant om van mijn zwager en (bijna) historicus te horen over de Grieken en de dialogen van Plato. Hieruit blijkt dat Plato sterke nadruk op de scheiding tussen lichaam en ziel legde. Het streven naar ‘zuiverheid’ (persoonlijke ontwikkeling) werd bereikt door een zo groot mogelijke onthechting van het lichaam. De ziel functioneert het beste wanneer ze niet gestoord wordt door de invloeden afkomstig van het lichaam. Daarom moest je je bij het denken zo min mogelijk laten storen door het lichaam.

En dat lijken we nog steeds te doen toch? We voelen minder en denken vooral. Vermoeidheid,  verminderde focus en concentratie, hartkloppingen en hoofdpijn zijn veelvoorkomend. En deze signalen worden met enige regelmaat genegeerd op weg naar die gewenste carrière stap.

Zorgen voor in- en ontspanning

We weten vaak precies wat er van ons wordt verwacht en willen daar ten aller tijde aan voldoen. Als ik vraag “Hoe zorg je voor jezelf”, lijkt het soms of ik een andere taal spreek. Zorgen voor jezelf is iets vreemds. We verlangen wel veel van onszelf, maar weten vaak niet hoe je daarnaast weer kunt opladen.

Sporters zijn daar beter in. Zij leren dat de juiste balans tussen inspanning en ontspanning essentieel is om te kunnen (blijven) presteren. Ze kennen de risico’s van een passie hebben en daarvoor willen gaan, maar ook de kans op overtraining en de risico’s die daarbij horen. Om een topprestatie te leveren, leren zij naast goed trainen ook hoe ze voor zichzelf moeten zorgen om te kunnen ontspannen. Zoals Joop Zoetemelk zei: “De Tour de France win je in bed.”

Ik denk dat mensen soms niet meer weten wat past, welke carrièrestap ze willen zetten omdat ze teveel op hun ratio vertrouwen. Terwijl plezier vinden in werk juist gaat over gevoel. Jouw gevoel vertelt namelijk hoe jij denkt over een bepaalde taak, of je met een zwaar gevoel opnieuw voor de klas staat, of je met hoofdpijn begint aan die lijst met cijfers. Of je juist geniet van een opdracht en de tijd om je heen vergeet. Dat sprongetje van plezier dat je had willen maken toen je kon werken aan dat ene project.

Komt er daarom zoveel burn-out voor onder werkenden? Leren we onvoldoende naast het leveren van een inspanning ook nog te ontspannen? Of naast presteren te zorgen voor onze eigen behoeften? Naast luisteren naar de ratio ook te luisteren naar ons gevoel?

Plato zei: “Wie zichzelf wil kennen moet in de spiegel van een andere ziel kijken.” Dat vind ik mooi. We hebben elkaar nodig om onszelf te kennen. En misschien heb je ook elkaar nodig om te ontdekken wat er echt bij jou past.

Hellen Lensing

Ik gun iedereen dit in zijn/haar carrière; wat is het toch fijn als je een leidinggevende hebt, die je het beste gunt. Iemand die het geen probleem vindt, of die volgende stap nu intern of extern is. Hoe zou de wereld eruitzien als iedereen wordt gestimuleerd om juist dat te gaan doen wat het beste bij diegene past en wanneer je, om dit te kunnen bereiken, de juiste begeleiding kunt krijgen? Ik kom uit een milieu van “wees blij dat je een baan hebt”. Maar nu… als ik anderen hoor over twijfels in hun huidige baan, roep ik: “op naar iets nieuws, deze zoektocht gun ik iedereen!!!” 

Terugkijkend op een zoektocht van zo’n 2 jaar ben ik nu blij verrast met het feit dat ik een nieuwe baan heb gevonden! Een baan die bij mij past en waar ik zelf blij van word en weer energie van mag krijgen. Verschillende fases heb ik doorstaan en het was zeker een gevecht. Maar een gevecht dat zeker de moeite waard was. Deze zoektocht gun ik eigenlijk iedereen en daarom wil ik dit graag delen…

Sinds 2009 ben ik werkzaam voor Avebe, een bedrijf dat mij heeft gevormd en gemaakt zoals ik nu ben. Ik was werkzaam op een laboratorium en had een erg leuke baan. Het paste bij me en ik voelde me er gewaardeerd. In 2015 begon er iets te knagen, begon ik me te “vervelen” en gaf ik aan graag iets anders te willen als aanvulling op mijn dagelijkse sleur. Dit werd eerst een cursus “personal power” en daarna een bestuursfunctie in het jongerennetwerk en een opleiding bedrijfskunde & leiderschap. Op dat moment een prima oplossing. Maar het was niet voldoende… Al deze dingen deden me wel beseffen dat ik niet meer op de voor mij juiste plek zat. Deze conclusie bracht gelijk ook weer heel veel vragen met zich mee: “wat moet ik dan?”, “waar willen ze me wel?”, “wat kan ik?”

Mijn idee bij “ik wil meer” was een leidinggevende functie of een managers rol. Tsja, want mijn gedachten hierbij waren; ‘als je meer wilt MOET je (toch) hogerop’.

In eerste instantie begon ik deze speurtocht met mijn leidinggevende. Ik kreeg de vrijheid om intern gesprekken aan te gaan om misschien passende posities te vinden. Er is tenslotte zoveel mogelijk binnen dit bedrijf en ik kan hier nog zo veel leren, daar was ik van overtuigd. Naar mijn idee hadden we open en eerlijke gesprekken, maar mijn “angst” dat ik het intern niet ging vinden werd steeds groter. Mijn leidinggevende vond het geen probleem om extern verder te gaan. “Dat is toch raar?”, “Wil hij me dan toch echt weg hebben?”, “Zie je wel, ze hebben niks aan mij!” Al deze gedachten schoten door mijn hoofd. Maar nee, hij wilde gewoon het beste; investeren in zijn medewerkers. Er gingen weer een paar maanden voorbij voordat ik dit ook accepteerde en begreep.

Na een tijdje kreeg ik daarnaast ook een externe loopbaancoach, Anita van Veen van Cvites,  waarmee ik kon sparren over mijn loopbaan of eigenlijk over alles. De term loopbaancoach dekt hierin zeker niet de volledige lading. Een onafhankelijk voor mij onbekend iemand met een heldere kijk op mijn situatie. Hier en daar een assessment, wat testen om in te zien wat mijn goede en slechte punten zijn. Af en toe de spiegel voorhouden en reflecteren is hierin erg belangrijk geweest. Soms leuke gesprekken maar ook een aantal minder leuke gesprekken. De ene keer sprongen vooruit en het andere gesprek weer twee stappen terug. Door deze externe begeleiding heb ik veel inzicht gekregen in wie ik ben en wat nu eigenlijk mijn kernwaarden/drijfveren zijn… Maar vooral het besef dat “IK” er toe doe.

Wat heel belangrijk is geweest in deze zoektocht is toch zelf de regie in handen houden. Wat soms erg lastig was, want na de zoveelste keer weer stappen achteruit, wist ik het soms even ook niet meer en dacht ik: “vertel jij mij maar wat ik het beste kan doen”. Terugrijdend van één van die gesprekken kwam in de auto heel toepasselijk ineens het lied “Laat me” van Ramses Shaffy uit de radiospeakers. Toen dacht ik inderdaad; ‘ik wil dit doen op mijn eigen manier!’

Een duidelijk en passend zelfbeeld in combinatie met een stip op de horizon maakte het gebied van mijn zoektocht een stuk overzichtelijker.

Gaande weg kreeg ik meer vertrouwen in het proces, maar vooral in mezelf! De onrust ontstaan door onzekerheid verruilde ik voor rust en het gevoel; ‘wat fijn dat ik de tijd kan/mag nemen om iets passends te vinden. Het komt wel goed!’ Mijn blik op vacatures veranderde, mijn primaire reactie van “dat kan ik niet of ik heb niet de juiste opleiding” draaide om naar “dit wil ik!” en “dit kan ik wel! Ik ga schrijven!” Vanaf toen werd het zelfs stiekem leuk om te zoeken naar passende vacatures en het welbekende netwerken ging toen vrijwel vanzelf……

Ik ben trots dat ik nu zelf de knoop het doorgehakt en keuzes heb gemaakt voor mijzelf. Met opgeheven hoofd verlaat ik vandaag mijn oude werkplek bij Avebe. Bijna 10 jaar, maar nee ik hoef me niet schuldig te voelen dat ik ga. Ik heb een geweldige bijdrage geleverd aan dit mooie bedrijf maar het is tijd voor iets nieuws. Dit had ik 2 jaar geleden niet eens durven denken laat staan uitspreken of opschrijven.

De inzichten die ik heb gekregen in deze periode zijn mij heel veel waard. Ik ben meer overtuigd van het feit dat ik ertoe doe, dat mijn aanwezigheid soms echt op prijs wordt gesteld en ik kan meer genieten van het ontvangen van complimenten. De regie heb ik ondanks alles zelf in handen gehouden en daar ben ik trots op! De juiste stimulans van mijn leidinggevende en inzichten van mijn loopbaancoach hebben hierin enorm bijgedragen in combinatie met de vrijheid die zij mij hebben gegeven.  
De vrijheid om zelf te zoeken naar de regie, te ervaren hoe het voelt wanneer je deze regie hebt en mij bewust te maken van deze regie. Zonder hen had ik deze keuzes (nog) niet durven maken en zij hebben mijn proces versneld door de juiste begeleiding te bieden. Ik ga straks starten op een nieuwe plek en hoop deze persoonlijke ontwikkeling daar ook door te kunnen zetten.

Relatiedag 2018

13 november was de dag! Bedankt voor jullie enthousiasme op deze relatiedag! Binden en boeien was het centrale thema van deze middag.

Herman van Veen  nam ons mee in zijn verhaal over het belang van aandacht hebben voor elkaar, authenticiteit en kijken, wetend dat je maar de helft ziet van wat er is. Iedereen heeft unieke begaafdheden maar je moet de tijd en het geduld hebben om ze te ontdekken.

Eric van Oosterhout sprak over de keuzes die hij maakte in zijn loopbaan en de sleutelfiguren die daarin belangrijk waren. Daarnaast vertelde hij over het belang van trots zijn op de regio, want deze heeft zoveel moois te bieden

Had jij ook last van keuzestress door de vier aangeboden workshops?

Een sfeerimpressie

Tot volgend jaar!

Daniele – Commanova.nl

Ongeveer 2 jaar geleden zat ik niet lekker in mijn vel. Geen zin om mijn bed uit te komen, geen energie. Toch leverde het uiteindelijk iets op, ik mocht een loopbaantraject volgen! Tijdens het traject kreeg ik de opdracht ‘terugblik op je cv’. Je gaat kijken welke werkzaamheden je de afgelopen jaren hebt gedaan. Wat je hier leuk aan vond en juist wat niet. 

Tijdens het maken van deze opdracht kwam ik er achter dat je vaak in een beroep ‘rolt’. Als je 12 bent kies je een richting (profiel) of vakkenpakket en dat ga je dan maar doen.

Je vervolgopleiding kies je hier op uit en uiteindelijk solliciteer je naar je huidige baan. Was dit een bewuste keuze? Of rolde je er in? Was het een samenloop van omstandigheden? Voor mij was dat het laatste met tot gevolg dat m’n energie op was.

Ik heb nu een carrièreswitch kunnen maken, van rechten naar communicatie. Het is nu een hele bewuste keuze om verder te gaan in het communicatievak. Ik volg een opleiding, doe werkervaring op en heb ook nog een klein beetje tijd om m’n eigen bedrijfje te starten! Commanova.nl

Cvites heeft me geholpen helder te krijgen waar m’n sterke en zwakke punten zitten. Waar ik m’n energie uit haal en waar juist niet uit. Door middel van testen en opdrachten is het helder geworden welke richting ik op moest gaan.

Uit bijeenkomsten en gesprekken met tal van mensen is gebleken dat veel mensen rollen in de huidige functie. Je komt ergens binnen, het bedrijf gaat fuseren, je functie houdt op te bestaan… zo zijn er tal van redenen waarom mensen een bepaalde functie hebben ‘gekregen’. Na verloop van tijd ben je hier niet meer tevreden over. Het wordt dan echt tijd om over je toekomst na te denken en hier mee aan de slag te gaan!

Omdat potentieel talent zo belangrijk is bij het binden en boeien van medewerkers én natuurlijk bij het vinden en veroveren van jouw baan organiseren wij een inspiratiemiddag op 29 mei 2018. We laten die middag zien wat je met potentieel talent kunt doen. Voorafgaand aan deze middag verloten wij een gratis assessment!

Ben jij benieuwd naar jouw potentieel of heb jij een (nieuwe) medewerker die zich verder wil ontwikkelen? Gun jij jouw collega, vriend of relatie een boost in zijn loopbaan? Laat het weten en doe mee!

We zoeken en willen allemaal ‘het’ talent! Maar hoe ontdek je jouw talent, of nieuw talent voor de organisatie en hoe kun je potentieel talent verder ontwikkelen?

Wij vinden talent in organisaties belangrijk; ons dagelijks werk draait om het talent. Met loopbaancoaching, ontwikkelassessments en groepstrainingen stimuleren we medewerkers en organisaties om talent te ontwikkelen en op de juiste plek in te zetten.

Iedereen heeft talenten, maar niet elk talent is zichtbaar. Misschien heb jij talent waarvan jij je niet bewust bent? Of heb jij een medewerker in dienst die meer zou kunnen dan op dit moment voor de functie wordt gevraagd.

Maak kans op een gratis assessment, dit bestaat uit:

 Een potentieel analyse         

 Coachingssessie met een loopbaancoach van Cvites

Dit assessment geeft een beeld van het ontwikkelpotentieel van iemand: de huidige stand van zaken en hoe iemand zich (nog meer) kan ontwikkelen. Hiermee bieden wij inzicht in het gedrag, de drijfveren en de talenten van mensen.

Op 29 mei 2018 organiseren wij een inspiratiemiddag voor iedereen die meer wil weten over potentieel talent. Tijdens deze middag vertellen we onder andere welk talent we hebben ontdekt met de verloting van het assessment. Ben jij ook benieuwd naar potentieel talent en wat de vervolgstappen kunnen zijn?

Of het nu om jouw eigen talent gaat, of het potentieel talent in jouw organisatie, wees welkom op 29 mei 2018 van 15:00 tot 17:00!

We houden je op de hoogte over de locatie en het programma!

Geert Hoving

In korte tijd is de arbeidsmarkt totaal veranderd. Ruim een jaar geleden hoorde je in Noordoost Nederland nauwelijks werkgevers klagen over wervingsproblemen bij vacatures. Tegenwoordig spreek ik bijna dagelijks HR managers en directies die moeite hebben met het vinden van nieuwe werknemers. En dat blijft niet alleen beperkt tot ICT-specialisten, maar ook in de bouw, installatiebranche, de zorg en het onderwijs zijn enorme tekorten.

Een snelle pasklare oplossing is niet één, twee, drie te geven. Het (technisch)beroepsonderwijs is voor jongeren niet sexy genoeg en de werkzoekenden van het UWV en gemeenten bieden wellicht ten dele, door middel van om- en bijscholing een oplossing. Sommige werkgevers kiezen ervoor om medewerkers van collega-bedrijven via een aanlokkelijk arbeidsvoorwaardenpakket te verleiden om over te stappen. Maar of dat zo verstandig is valt te bezien. Zo hoorde ik onlangs het volgende, waargebeurde verhaal.

Een salesmedewerker van een detacheringsbedrijf werd benaderd door de directeur van een leverancier. Hij vroeg haar of ze interesse had om bij hem te komen werken. Ze voelde zich vereerd en gaf aan dat ze er een nachtje over wilde nadenken. De volgende dag liet ze de klant weten dat ze af zag van de aanbieding omdat ze het nog erg goed naar de zin had bij het detacheringsbedrijf en daar nog lang niet uitgeleerd was.

De volgende dag vertelde ze tijdens de lunch aan haar eigen directeur wat haar was overkomen. Ze vond dat hij het moest weten, zo gingen ze altijd met elkaar om. Kort na de lunch hoorde ze haar directeur bellen met iemand. Het telefoongesprek werd steeds heftiger en op enig moment kreeg ze in de gaten dat het over haar verhaal ging.  Wat was er gebeurd? Haar directeur had na de lunch de facebookpagina van de leverancier opgezocht en daarop een bericht geplaatst van de volgende strekking; ‘Dit is een prima bedrijf, ze doen mooie dingen, maar pas op, voordat je het weet pikken ze je personeel af.’

Het duurde maar even of hij werd gebeld door de leverancier met de vraag; “wat maak je me nou, had je me niet even kunnen bellen?” Waarop hij als antwoord kreeg: “, had jij mij eerst niet even kunnen bellen met de vraag of je mijn medewerker mocht benaderen. Zo ga je toch niet met elkaar om!” De mannen kibbelden nog een tijdje door, terwijl de salesmedewerker dit vol verwondering gadesloeg.

Dit verhaal laat zien wat je wel en niet moet doen als je medewerkers wilt binden en boeien. Agressieve werving leidt tot verstoorde relaties en is slecht voor de business. Anderzijds liet de directeur van het detacheringsbedrijf op een originele manier zien wat hij er voor over heeft om zijn personeel te behouden.

Het UWV verwacht ook in 2018 ruim 1 miljoen vacatures. En dat betekent dat werkgevers creatief zullen moeten zijn om nieuwe medewerkers te vinden. Mijn advies is: vergeet daarbij je eigen medewerkers niet. Ga met ze in gesprek en bedenk samen een oplossing, ze kunnen vaak meer dan je denkt. Door oprecht aandacht te geven, geef je ze vertrouwen en waardering en is er weinig reden om te vertrekken.

Bij Cvites focussen we onze dienstverlening in 2018 op het ondersteunen van bedrijven bij het binden en boeien van medewerkers. Herkenbaar? Wij gaan graag met u in gesprek.

Ciska

Hallo, mijn naam is Ciska en ik heb 28 jaar productiewerk gedaan, totdat ik vanwege bedrijfssluiting mijn baan verloor.
Natuurlijk was dat een enorme schok, onzekerheid over de toekomst en afscheid nemen van alles wat zo vertrouwd is..
Maar ik zag ook uitdaging en een kans om iets anders te gaan doen.

Het plan…
Ik deed al jaren vrijwilligerswerk in de ouderenzorg en vond dat enorm leuk.
Dus ik dacht, als ik me nou eens laat omscholen tot Verzorgende IG. (kans beroep)
Bij mijn ontslag hoorde een goed sociaal plan, dus op financieel gebied lag het probleem niet.
Maar ja, waar kan ik mijn diploma halen. Ik wilde er wel bij blijven werken, dus dan moest het BBL worden. Maar welke zorginstelling leidt nog mensen op?
Laat staan iemand uit de productie en wat als ik het toch niks vind?
Ik zag alleen maar beren op de weg. Dus eerst maar stage lopen…
En toen vond ik het beroep nóg leuker.
Gelukkig was er hulp van Cvites bij het vinden van een andere baan en alles wat daar bij komt kijken.
Wilma werd mijn coach en het klikte meteen. Ze begreep mijn passie en hielp me op weg.  Door middel van workshops en gesprekken hielp Cvites mij om weer de eerste stapjes op de (nieuwe) arbeidsmarkt te zetten. Gedurende het traject groeide mijn zelfvertrouwen en ik besloot om er alles aan te doen om die BBL plek te krijgen.
Ik heb vele telefoontjes gepleegd met zweet in de handen en gevraagd met trillende stem of er binnen hun zorginstelling een BBL plek was voor de opleiding Verzorgende IG. Ook vroeg ik of ze zij-instromers in dienst namen. Het antwoord was dan; “nee” of “dat is nog niet bekend”, maar meestal; “alleen voor eigen personeel”.
De moed begon me in de schoenen te zakken en ik begon al een beetje na te denken over wat ik dán als werk moest gaan doen.
Wilma was al die tijd ook druk bezig en had contact gelegd met een zorginstelling die er over na gingen denken, dat was al meer dan ik al die tijd had gehoord.
Afwachten dus….

En toen..
Begin februari kreeg ik een uitnodiging van deze zorginstelling of ik langs wilde komen voor een oriëntatiegesprek. Dat gesprek ging heel goed. Ze vertelden dat ze in eerste instantie hun eigen personeel opleiden, maar als er dan nog een plek over was, zou ik aan de beurt komen.  Een week later werd ik uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek en weer een week later, het verlossende telefoontje. Ik was aangenomen!!!!!!!

En nu…..
In september start ik met de BBL opleiding Verzorgende IG/Maatschappelijke zorg.
Als alles goed gaat heb ik over 3 jaar, twee diploma’s op zak!
Inmiddels werk ik als afdelingsassistent in een zorginstelling, wat een mooie voorbereiding is op de opleiding. Ik ben Cvites en vooral Wilma dan ook enorm dankbaar voor haar hulp en inzet.

Tot slot…
De afgelopen 2 jaar heb ik heel veel onzekerheid ervaren en zag ik het af en toe helemaal niet meer zitten, maar door steeds weer iets nieuws te proberen en het oude vertrouwde beetje bij beetje los te laten, ga ik een mooie carrière tegemoet.
Dus mijn advies; kom je ooit iets tegen wat je moeilijk vindt, stap even uit je comfortzone en kijk hoe het daar is. Misschien levert het je wel iets heel moois op!

Heidy Vedder

Als loopbaan-, organisatieadviseur kom ik bij verschillende organisaties over de vloer, zo ook bij de Provincie Drenthe. Leuk om even mee te kijken?

“Het is één van de leukste klussen waar ik me mee bezig mag houden” zegt Sandra van Os, HR adviseur bij de Provincie Drenthe, tijdens het gesprek dat ik met haar heb.

Met die klus, doelt ze op het traineeship welke de Provincie Drenthe nu voor de vierde keer op rij organiseert. Een traject dat door de hele organisatie wordt gedragen; waar de directie, teamleiders, medewerkers maar ook de afdeling P&O haar steentje aan bijdraagt; afdeling overstijgend dus. “En dat laatste maakt het ook zo uniek”, vult Sandra nog aan.

Het doel is om met dit werk- en opleidingsprogramma voor de organisatie een nieuwe impuls, nieuwe kennis, een nieuwe manier van werken binnen te halen en de mobiliteit te bevorderen. Ook werkt de samenwerking tussen young professionals en ervaren collega’s voor beide partijen inspirerend.

De wervingscampagne voor het traineeship leverde dit jaar twaalf high potentials op. Twaalf afgestudeerden die gedurende 2 jaar mogen proeven aan, en zich in gaan zetten binnen het werkveld van de Provincie, op functie-plaatsen verdeeld over diverse afdelingen. Van een functie op de afdeling Cultuur, Maatschappij & Vrijetijdseconomie, Subsidie & Inkoop en Milieu, Bodem & Energie tot bijvoorbeeld de afdelingen Plattelandsontwikkeling en P&O.

Naast hun groei in vakvaardigheid is er veel aandacht voor de persoonlijke ontwikkeling. Tijdens het traineeship worden de trainees zowel door een externe begeleider als door een persoonlijke mentor gecoached en werken ze als groep 1 dag per week aan een gezamenlijke, uitdagende opdracht op het terrein van circulaire economie.

“Een geweldige kans”, geeft Kayleigh aan. Zij is één van de trainees en schuift aan bij het interview. Ik (Heidy Vedder)had zelf al wat meer kennis genomen van dit traineeship, nadat ik Kayleigh had getipt over deze wervingscampagne voor het binden en boeien van jong talent. Ik was extra geïnteresseerd geraakt toen zij als één van de kandidaten positief door de selectie rolde. Een werving en selectieronde waar 400 sollicitanten op af kwamen. Vier kandidaten per gevraagd profiel konden er na een eerste selectie op basis van diverse testen door voor een speeddate, om vervolgens na observatie tijdens een groepsopdracht, te worden afgewezen of geselecteerd voor deze job!
Deze 12, ook wel de Drentalenten genoemd, blijven 2 jaar, om vervolgens met de opgedane kennis en ervaring door te stromen op een interne vacature of uit te stromen naar ander passend en uitdagend werk. 

“De Provincie zet zich met dit programma op de kaart. Veel mensen hebben namelijk geen idee waar onze organisatie druk mee is”, geeft Sandra aan, “onder jongeren was het nooit sexy om te vertellen dat je bij de Provincie werkt. Zo’n traineeship laat jongeren proeven aan werk binnen de Provincie en laat ze ervaren wat wij als werkgever te bieden hebben”, vult ze nog aan, waarop Kayleigh enthousiast afsluit met de opmerking dat “de organisatie niet alleen hele interessante thema’s biedt om aan te werken, maar ook thema’s aanreikt waarmee je werkt aan je persoonlijke ontwikkeling. De Provincie Drenthe kent een hele open sfeer, waar alles gezegd kan worden en last but not least, het kent een enorm groot en mooi netwerk, waar je veel hoort, ziet en ervaart!”

Een interessante werkgever dus, ook voor jong talent!

Een thema waar ook Cvites zich mee  bezighoudt, zowel op het terrein van loopbaan- als organisatieadvies. Het binden en boeien van jong talent. Wil je ook jong talent aantrekken of high potentials laten ontwikkelen binnen jouw organisatie? Voor meer info, zie  www.cvites.nl