Wilma Verbeek

De man zat nog niet eens, of hij riep al dat hij kansloos is. Want:” boven de 50 jaar en amper diploma’s”. Als persoon wilde ik er tegenin gaan, maar als loopbaancoach weet ik dat deze man voor een deel ook zeker gelijk heeft.

De kranten staan er vol van en ook het UWV geeft aan dat 50 plussers het moeilijker hebben op de arbeidsmarkt. Meerdere televisieprogramma’s hebben aandacht gegeven aan de werkzoekende 50 plusser en dat maakt dat het beeld er bij de Nederlander niet rooskleuriger op wordt. De Wet Werk en Zekerheid zal hier zeker ook een rol in spelen; de werkgever krijgt meer verantwoordelijkheid en is meer bezig  met hoe hij zelf het hoofd boven water kan houden.

Toch kom ik ook in opstand tegen zo’n negatief imago. Het kan toch niet zo zijn dat elke werkgever geen kans biedt aan een goede kandidaat, ook al is deze boven de 50 jaar? In ons netwerk zitten gelukkig meerdere werkgevers, die geen leeftijdsnorm hanteren, maar liever uitgaan van goede competenties en de persoon áchter de kandidaat. Die zijn voor mij het voorbeeld dat er voor elke werkzoekende een kans bestaat op de huidige arbeidsmarkt.

Er is zelfs een argumentenkaart ontwikkeld om de werkgever te laten zien welke voors en tegens er zijn om een 50 plusser aan te nemen. De regering probeert het tij van teveel werkzoekende 50 plussers te keren door allerlei regelingen en premies te creëren voor de werkgever die er wél één aanneemt. Belonen is altijd beter dan straffen, maar zou het niet wenselijker zijn als wij afkomen van het idee dat een 50 plusser aannemen per definitie iets bijzonders is? Het is toch heerlijk als in elk bedrijf zowel jongeren als ouderen werken?

Het begint natuurlijk met verantwoordelijkheid voor de eigen loopbaan. Iets wat een 20 jarige vanzelfsprekend vindt, maar onze oudere generatie niet. Dertig jaar geleden was het heel gewoon om een baan voor het leven te vinden en was vooral de werkgever verantwoordelijk voor jouw zekerheid. Deze kentering is al jaren gaande, maar leek voor velen ‘de ver van mijn bed show’. Als je wilt werken, is er werk, zo was het standpunt. Inmiddels weten we allemaal dat dit niet meer opgaat. ‘Een leven lang leren’ is nu de norm en ik hoop dat elke werknemer zelf aan de slag gaat met zijn inzetbaarheid en zijn talenten verder blijft ontwikkelen nu we weten dat je hiermee de kansen vergroot.

Je komt als werkzoekende verder als je open staat voor vernieuwing, je (pro)actief bent en vooral zelf het initiatief neemt om nieuw werk te vinden. Een goede focus hebben, leren profileren, kunnen vertellen wat jouw sterke punten zijn; dat maakt de kans op werk groter, dan er van uitgaan dat een werkgever jouw pluspunten wel uit je cv haalt. Volgens mij onderscheidt jij je daarmee van andere werkzoekenden.

Mijn ‘kansloze’ kandidaat vertelde mij later in het gesprek dat hij niet meer aan het werk wil, hij wil meer tijd aan hobby’s en familie besteden. Jammer, want wat had ik hem graag het tegendeel laten zien: Ondanks 50 plus kansrijk genoeg! Een goede ondersteuning had ik hem met plezier geboden. Ik ben dan ook heel benieuwd naar jullie succesverhalen: kennen jullie iemand, of ben je zelf die 50 plusser die weer werk heeft gevonden? Ik hoor en lees ze graag!