Tag archieven: Duurzaam inzetbaar

Baan”brekend”

Hellen Lensing

Ik gun iedereen dit in zijn/haar carrière; wat is het toch fijn als je een leidinggevende hebt, die je het beste gunt. Iemand die het geen probleem vindt, of die volgende stap nu intern of extern is. Hoe zou de wereld eruitzien als iedereen wordt gestimuleerd om juist dat te gaan doen wat het beste bij diegene past en wanneer je, om dit te kunnen bereiken, de juiste begeleiding kunt krijgen? Ik kom uit een milieu van “wees blij dat je een baan hebt”. Maar nu… als ik anderen hoor over twijfels in hun huidige baan, roep ik: “op naar iets nieuws, deze zoektocht gun ik iedereen!!!” 

Terugkijkend op een zoektocht van zo’n 2 jaar ben ik nu blij verrast met het feit dat ik een nieuwe baan heb gevonden! Een baan die bij mij past en waar ik zelf blij van word en weer energie van mag krijgen. Verschillende fases heb ik doorstaan en het was zeker een gevecht. Maar een gevecht dat zeker de moeite waard was. Deze zoektocht gun ik eigenlijk iedereen en daarom wil ik dit graag delen…

Sinds 2009 ben ik werkzaam voor Avebe, een bedrijf dat mij heeft gevormd en gemaakt zoals ik nu ben. Ik was werkzaam op een laboratorium en had een erg leuke baan. Het paste bij me en ik voelde me er gewaardeerd. In 2015 begon er iets te knagen, begon ik me te “vervelen” en gaf ik aan graag iets anders te willen als aanvulling op mijn dagelijkse sleur. Dit werd eerst een cursus “personal power” en daarna een bestuursfunctie in het jongerennetwerk en een opleiding bedrijfskunde & leiderschap. Op dat moment een prima oplossing. Maar het was niet voldoende… Al deze dingen deden me wel beseffen dat ik niet meer op de voor mij juiste plek zat. Deze conclusie bracht gelijk ook weer heel veel vragen met zich mee: “wat moet ik dan?”, “waar willen ze me wel?”, “wat kan ik?”

Mijn idee bij “ik wil meer” was een leidinggevende functie of een managers rol. Tsja, want mijn gedachten hierbij waren; ‘als je meer wilt MOET je (toch) hogerop’.

In eerste instantie begon ik deze speurtocht met mijn leidinggevende. Ik kreeg de vrijheid om intern gesprekken aan te gaan om misschien passende posities te vinden. Er is tenslotte zoveel mogelijk binnen dit bedrijf en ik kan hier nog zo veel leren, daar was ik van overtuigd. Naar mijn idee hadden we open en eerlijke gesprekken, maar mijn “angst” dat ik het intern niet ging vinden werd steeds groter. Mijn leidinggevende vond het geen probleem om extern verder te gaan. “Dat is toch raar?”, “Wil hij me dan toch echt weg hebben?”, “Zie je wel, ze hebben niks aan mij!” Al deze gedachten schoten door mijn hoofd. Maar nee, hij wilde gewoon het beste; investeren in zijn medewerkers. Er gingen weer een paar maanden voorbij voordat ik dit ook accepteerde en begreep.

Na een tijdje kreeg ik daarnaast ook een externe loopbaancoach, Anita van Veen van Cvites,  waarmee ik kon sparren over mijn loopbaan of eigenlijk over alles. De term loopbaancoach dekt hierin zeker niet de volledige lading. Een onafhankelijk voor mij onbekend iemand met een heldere kijk op mijn situatie. Hier en daar een assessment, wat testen om in te zien wat mijn goede en slechte punten zijn. Af en toe de spiegel voorhouden en reflecteren is hierin erg belangrijk geweest. Soms leuke gesprekken maar ook een aantal minder leuke gesprekken. De ene keer sprongen vooruit en het andere gesprek weer twee stappen terug. Door deze externe begeleiding heb ik veel inzicht gekregen in wie ik ben en wat nu eigenlijk mijn kernwaarden/drijfveren zijn… Maar vooral het besef dat “IK” er toe doe.

Wat heel belangrijk is geweest in deze zoektocht is toch zelf de regie in handen houden. Wat soms erg lastig was, want na de zoveelste keer weer stappen achteruit, wist ik het soms even ook niet meer en dacht ik: “vertel jij mij maar wat ik het beste kan doen”. Terugrijdend van één van die gesprekken kwam in de auto heel toepasselijk ineens het lied “Laat me” van Ramses Shaffy uit de radiospeakers. Toen dacht ik inderdaad; ‘ik wil dit doen op mijn eigen manier!’

Een duidelijk en passend zelfbeeld in combinatie met een stip op de horizon maakte het gebied van mijn zoektocht een stuk overzichtelijker.

Gaande weg kreeg ik meer vertrouwen in het proces, maar vooral in mezelf! De onrust ontstaan door onzekerheid verruilde ik voor rust en het gevoel; ‘wat fijn dat ik de tijd kan/mag nemen om iets passends te vinden. Het komt wel goed!’ Mijn blik op vacatures veranderde, mijn primaire reactie van “dat kan ik niet of ik heb niet de juiste opleiding” draaide om naar “dit wil ik!” en “dit kan ik wel! Ik ga schrijven!” Vanaf toen werd het zelfs stiekem leuk om te zoeken naar passende vacatures en het welbekende netwerken ging toen vrijwel vanzelf……

Ik ben trots dat ik nu zelf de knoop het doorgehakt en keuzes heb gemaakt voor mijzelf. Met opgeheven hoofd verlaat ik vandaag mijn oude werkplek bij Avebe. Bijna 10 jaar, maar nee ik hoef me niet schuldig te voelen dat ik ga. Ik heb een geweldige bijdrage geleverd aan dit mooie bedrijf maar het is tijd voor iets nieuws. Dit had ik 2 jaar geleden niet eens durven denken laat staan uitspreken of opschrijven.

De inzichten die ik heb gekregen in deze periode zijn mij heel veel waard. Ik ben meer overtuigd van het feit dat ik ertoe doe, dat mijn aanwezigheid soms echt op prijs wordt gesteld en ik kan meer genieten van het ontvangen van complimenten. De regie heb ik ondanks alles zelf in handen gehouden en daar ben ik trots op! De juiste stimulans van mijn leidinggevende en inzichten van mijn loopbaancoach hebben hierin enorm bijgedragen in combinatie met de vrijheid die zij mij hebben gegeven.  
De vrijheid om zelf te zoeken naar de regie, te ervaren hoe het voelt wanneer je deze regie hebt en mij bewust te maken van deze regie. Zonder hen had ik deze keuzes (nog) niet durven maken en zij hebben mijn proces versneld door de juiste begeleiding te bieden. Ik ga straks starten op een nieuwe plek en hoop deze persoonlijke ontwikkeling daar ook door te kunnen zetten.

Wat is Duurzame Inzetbaarheid? – Een interview met Cvites

Salomé de la Mar

Cvites is, sinds de oprichting in 2001, een bekende naam in Noord-Nederland als het gaat om organisatieadvies en loopbaancoaching. De ontwikkeling van mens en organisatie is altijd het hoofdthema geweest in hun dienstverlening. Sinds 2 jaar is Duurzame Inzetbaarheid als thema hieraan toegevoegd. Al betekent dat voor Cvites slechts dat iets waar ze vanaf de oprichting al mee bezig waren, eindelijk een naam kreeg. Anita van Veen, loopbaancoach bij Cvites en TTI SI Consultant vertelt wat Duurzame Inzetbaarheid in de praktijk betekent.

Anita, kun je ter introductie misschien iets vertellen over hoe jij in ons netwerk van consultants terecht bent gekomen?  

Mijn eerste kennismaking met TTI SI was toen ik mijn eigen loopbaantraject doorliep. Toen werd ik voor het eerst geconfronteerd met mijn persoonlijke Gedrag en Drijfverenprofiel. Ik werd zo gegrepen door het instrument dat, toen ik zelf eenmaal de stap had genomen loopbaanadviseur te worden, ik mijn coachees hetzelfde gunde en de certificatie voor Gedrag en Drijfveren ben gaan doorlopen.

In 2005 ben ik voor Cvites gaan werken en heb ik TTI SI geïntroduceerd bij mijn collega’s, en die waren gelukkig ook enthousiast over de instrumenten. In de loop der jaren zijn er natuurlijk wel andere leveranciers voorbijgekomen, maar de klik met TTI SI blijft. Ik ben zelf erg intellectueel gedreven, en weet dat de instrumenten van TTI SI goed gevalideerd en onderbouwd zijn, iets wat ik vaak mis bij andere instrumenten.

Jullie slogan is: Duurzame ontwikkeling van mens en organisatie. Wat betekent Duurzame inzetbaarheid volgens Cvites?

Duurzame inzetbaarheid betekent volgens ons regie over je eigen loopbaan. Wij proberen dat te bereiken door mensen inzicht te geven in wie ze zijn en wat ze kunnen, maar ook wat ze willen. Zodat ze de touwtjes van hun carrière zelf (weer) in handen kunnen nemen. Mensen moeten doorwerken tot minstens 68 zoals het er nu voor staat, dus is het belangrijk om achter je loopbaankeuzes te staan, zodat je het ook daadwerkelijk volhoudt. Ons doel is altijd iets duurzaams mee te geven, iets waar mensen echt iets aan hebben.

Je hebt zelf ook een carrièreswitch gemaakt, wil je daar iets meer over vertellen?

Ik ben in 1985 begonnen bij de Rabobank achter de balie, maar ik wilde meteen graag naar de reisafdeling (iedere bank had toen nog een eigen reisbureau). Dat is me gelukt, en uiteindelijk heb ik daar 10 jaar mogen werken, totdat de afdeling Reizen werd gesloten. Toen ben ik op de binnendienst terechtgekomen waar ik beleggingsadviseurs en financieel adviseurs ondersteunde. Na een traineeship werd ik zelf adviseur.

Eigenlijk kwam ik er op dat moment achter dat ik wel was geklommen op de carrièreladder, maar dat deze ladder voor mij tegen de verkeerde muur stond. Ik vond het puzzelen met obligaties heel erg leuk vanuit mijn intellectuele drijfveer, maar het voortdurende streven naar winst met risicovolle producten paste uiteindelijk niet bij mijn eigen gedrag en drijfveren (met een zakelijke drijfveer op plek 6). Doordat ik zelf toen dus een loopbaantraject ben gaan doorlopen, maakte ik kennis met het vak van loopbaanbegeleider, en daar voelde ik me erg toe aangetrokken omdat ik dan echt van betekenis kon zijn.

Bedankt dat je ons deze blik in jouw carrière gunt. Eigenlijk ben je zelf een praktijkvoorbeeld van hoe iemand “duurzaam inzetbaar” kan worden gedurende zijn of haar loopbaan!

Waarom denk je dat duurzame inzetbaarheid belangrijk is voor organisaties?

Om mee te kunnen gaan in de veranderende maatschappij. Het is tegenwoordig niet meer gebruikelijk dat iemand zijn hele leven bij één werkgever blijft. Juist daarom moet de regie komen te liggen bij de medewerker zelf. Dat vraagt ook een andere insteek van HRM: inzien dat medewerkers zelf verantwoordelijkheid dragen voor hun functie, waarbij HRM hen vervolgens kan faciliteren. Het is dan ook een gedeelde verantwoordelijkheid van organisatie en medewerker, om erachter te komen wie de medewerker is en wat hij wil. Tijdens een reorganisatie bijvoorbeeld, bepaalt vaak de organisatie waar iemand terecht zal gaan komen, en in mindere mate de medewerker zelf. Pas als ze erachter komen dat niet iedereen lekker op zijn plek zit, gaan ze hierover in gesprek met de medewerker. Dat kan ook anders.

Moet er veel veranderen in de organisatieculturen om dit te bereiken?

Organisaties moeten dat zelfinzicht (nog) meer gaan faciliteren. Als je investeert in je medewerkers, krijg je daar loyalere medewerkers voor terug die werkgelukkig zijn en beter presteren. Wie ben je, wat kun je en wat wil je.  Als je dat samen hebt uitgezocht, heb je het begin gemaakt voor duurzame inzetbaarheid. Het zaadje als het ware geplant.

Mensen moeten ook de mogelijkheid krijgen en voldoende veiligheid voelen om in beweging te komen. Tuurlijk, sommigen zullen misschien de beslissing nemen om de organisatie te verlaten, maar op lange termijn is dat vaak dan ook de beste keus. Als je niet beweegt, loop je ook nooit ergens tegen aan. Medewerkers durven soms geen nieuwsgierigheid naar andere taken of functies te laten zien, uit angst dat ze daarmee ontevreden overkomen of direct een beslissing moeten nemen. Maar dat staat de ontwikkeling van een organisatie ook in de weg!

De organisatie draagt de verantwoordelijkheid voor het creëren van een omgeving waarin medewerkers samen met het management kunnen werken aan één doel, en daarbij out of the box durven te denken als het gaat om functies en opleidingen.

Daarom zou ik organisaties en medewerkers dit ook mee willen geven: Opleiding is niet hetzelfde als Ontwikkeling. Vaak mag je je persoonlijke budget voor beide gebruiken. Van een ontwikkeltraject worden je persoonlijke doelen scherper, komt je richting beter in beeld. Een opleiding is slechts een middel, maar ontwikkeling brengt je ook echt dichter tot je doel.

Wil je meer weten over TSI, neem dan contact op met Cvites via de mail of via 0591-652970.