Door: Mirjam van de Belt

In september 2014 begon ik met frisse tegenzin aan mijn verplichte outplacementtraject bij Cvites. Weer een coach, weer mijn verhaal op tafel, weer praten over mij. Nou, daar had ik dus mooi geen zin in. Na een depressie en bijbehorend re-integratietraject was ik voor mijn gevoel net weer een beetje in rustiger vaarwater terecht gekomen toen mijn directeur met (lees: voor) mij besloot dat ik geen toekomst had bij deze werkgever. Lekker dan!

De baan waar ik me 4 jaar lang kapot voor had gestudeerd, was niet langer mijn baan. Niet langer werken in het vakgebied waartoe ik me jarenlang aangetrokken had gevoeld. Waar ik alles voor heb gedaan en meer.

Mijn roer moest om en achteraf is dat het beste wat me is overkomen sinds lange tijd.

Mede dankzij Anita van Cvites heb ik ontdekt wie ik echt ben en wat ik echt wil. In de eerste gesprekken die wij hadden, worstelde ik nog enorm met mijn emoties. Langzamerhand verdwenen deze meer en meer naar de achtergrond. Juist omdat er wel ruimte voor was. Mijn einddoel kwam steeds helderder in zicht.

Ook dankzij de workshops  van collega Wilma heb ik veel geleerd over het huidige proces van solliciteren en jezelf “aan de man brengen”. Regelmatig moest ik over een drempel heen om er daarna achter te komen dat het allemaal zo verschrikkelijk niet is. Na een aantal maanden had ik na verschillende tests, workshops, gesprekken en vacatures uitpluizen goed voor ogen waar ik mijn pijlen op zou richten.

Aan de lopende band kreeg ik vacatures doorgestuurd. Niet alleen van Anita, maar ook van de andere Cvites collega’s die wisten van mijn zoektocht. Dat dit al zo snel succesvol zou worden, had ik zeker niet verwacht. Binnen een week moest mijn zelf gevonden werkervaringsplek opzeggen, omdat ik een betaalde baan zou krijgen.

Momenteel werk ik al bijna een half jaar met veel plezier op de alarmcentrale van DE pechhulpverlener van Nederland. Mijn eerste beoordelingen daar zijn zo positief dat ik mijn leidinggevende regelmatig meewarig aankijk of hij misschien een grapje maakt. Hij zegt zelfs dat ik veel meer zou kunnen.

Gelukkig weet ik zelf dat ik daar nu nog niet zo op zit te wachten. Ik heb het fijn op de werkvloer. Dat is voorlopig genoeg. Naast mijn baan zet ik voorzichtig de eerste stapjes als ondernemer. Niet te veel, niet te vaak, niet te gek, want ik wil niet weer in de valkuil trappen dat ik van mijn hobby mijn beroep maak.

Volgens veel familie en vrienden ben ik weer mijn eigen prettig gestoorde, flexibele, opgewekte zelf. Iemand die zij lange tijd hebben gemist. Mede dankzij de hulp
van Cvites, mijn eigen inzet en mijn lieve partner lacht het leven mij weer toe. Mijn roer is succesvol om.
Bedankt Anita, bedankt Cvites.