Ciska

Hallo, mijn naam is Ciska en ik heb 28 jaar productiewerk gedaan, totdat ik vanwege bedrijfssluiting mijn baan verloor.
Natuurlijk was dat een enorme schok, onzekerheid over de toekomst en afscheid nemen van alles wat zo vertrouwd is..
Maar ik zag ook uitdaging en een kans om iets anders te gaan doen.

Het plan…
Ik deed al jaren vrijwilligerswerk in de ouderenzorg en vond dat enorm leuk.
Dus ik dacht, als ik me nou eens laat omscholen tot Verzorgende IG. (kans beroep)
Bij mijn ontslag hoorde een goed sociaal plan, dus op financieel gebied lag het probleem niet.
Maar ja, waar kan ik mijn diploma halen. Ik wilde er wel bij blijven werken, dus dan moest het BBL worden. Maar welke zorginstelling leidt nog mensen op?
Laat staan iemand uit de productie en wat als ik het toch niks vind?
Ik zag alleen maar beren op de weg. Dus eerst maar stage lopen…
En toen vond ik het beroep nóg leuker.
Gelukkig was er hulp van Cvites bij het vinden van een andere baan en alles wat daar bij komt kijken.
Wilma werd mijn coach en het klikte meteen. Ze begreep mijn passie en hielp me op weg.  Door middel van workshops en gesprekken hielp Cvites mij om weer de eerste stapjes op de (nieuwe) arbeidsmarkt te zetten. Gedurende het traject groeide mijn zelfvertrouwen en ik besloot om er alles aan te doen om die BBL plek te krijgen.
Ik heb vele telefoontjes gepleegd met zweet in de handen en gevraagd met trillende stem of er binnen hun zorginstelling een BBL plek was voor de opleiding Verzorgende IG. Ook vroeg ik of ze zij-instromers in dienst namen. Het antwoord was dan; “nee” of “dat is nog niet bekend”, maar meestal; “alleen voor eigen personeel”.
De moed begon me in de schoenen te zakken en ik begon al een beetje na te denken over wat ik dán als werk moest gaan doen.
Wilma was al die tijd ook druk bezig en had contact gelegd met een zorginstelling die er over na gingen denken, dat was al meer dan ik al die tijd had gehoord.
Afwachten dus….

En toen..
Begin februari kreeg ik een uitnodiging van deze zorginstelling of ik langs wilde komen voor een oriëntatiegesprek. Dat gesprek ging heel goed. Ze vertelden dat ze in eerste instantie hun eigen personeel opleiden, maar als er dan nog een plek over was, zou ik aan de beurt komen.  Een week later werd ik uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek en weer een week later, het verlossende telefoontje. Ik was aangenomen!!!!!!!

En nu…..
In september start ik met de BBL opleiding Verzorgende IG/Maatschappelijke zorg.
Als alles goed gaat heb ik over 3 jaar, twee diploma’s op zak!
Inmiddels werk ik als afdelingsassistent in een zorginstelling, wat een mooie voorbereiding is op de opleiding. Ik ben Cvites en vooral Wilma dan ook enorm dankbaar voor haar hulp en inzet.

Tot slot…
De afgelopen 2 jaar heb ik heel veel onzekerheid ervaren en zag ik het af en toe helemaal niet meer zitten, maar door steeds weer iets nieuws te proberen en het oude vertrouwde beetje bij beetje los te laten, ga ik een mooie carrière tegemoet.
Dus mijn advies; kom je ooit iets tegen wat je moeilijk vindt, stap even uit je comfortzone en kijk hoe het daar is. Misschien levert het je wel iets heel moois op!

Heidy Vedder

Ze schuiven met regelmaat bij mij aan; coachees die door een verandering in hun takenpakket, een reorganisatie, knelpunten in hun privé-situatie, of door psychische of fysieke klachten veroorzaakt door te zware of onveilige arbeidsomstandigheden, aan de zijlijn staan. En dat, terwijl we nog tot 67, 68 of misschien wel 70 jaar door mogen, met (regulier) werken!

Ik zie naast een vergrijzende arbeidsmarkt waarop de werkdruk toeneemt, een markt die een steeds groter beroep doet op ieders flexibiliteit en fysieke, mentale en emotionele weerbaarheid. De ideale werknemer moet anno 2015 met regelmaat verkassen en is zelf verantwoordelijk voor scholing, ontplooiing, ontwikkeling en groei. Of je hier nu een aangeboren talent voor hebt of niet, tot op steeds hogere leeftijd productief, als het even kan vitaal, met een volwaardige output, is de boodschap!

Een baan tot je pensioen is niet meer vanzelfsprekend

Er zijn medewerkers in loondienst voor wie dit een ver-van-hun- bed-show is, die er stiekem ook nog wel eens van uit gaan dat de werkgever tot zijn/haar pensioen blijft zorgen voor die baanzekerheid, ongeacht het feit dat de output door bepaalde omstandigheden afneemt. Toch merk je zo links en rechts ook dat we er langzaamaan van doordrongen raken dat deze vanzelfsprekendheid toch echt, écht verleden tijd is. Het blijkt steeds belangrijker om interessant te blijven op die arbeidsmarkt en je eigen verantwoordelijkheid daarvoor te nemen. Een gezonde dosis werkplezier is hierbij essentieel, omdat dit bijna als vanzelf goede output lijkt te genereren.

Er zal altijd een groep zijn die het leven en werk ondergaat. Daarnaast is er een veel kleinere groep die bezig is met wat hun daadwerkelijk drijft, aldus Kenneth  Robinson, auteur en professor (kunst)onderwijs, die het over het revolutioneren van ons onderwijs heeft .( YouTube Kenneth Robinson ) Hij pleit  voor onderwijs, waarin mensen hun passie leren ontdekken en ontwikkelen. Een pleidooi dat de visie en missie van Cvites onderstreept. Cvites is er namelijk van overtuigd dat bevlogen mensen het verschil maken voor elke organisatie op het gebied van productiviteit, werkgeluk en duurzame inzetbaarheid. Gezonde uitdaging, motivatie, voldoening, waardering en ontwikkeling zijn onmisbaar voor ieder mens en elk team.

Ik zie die visie met succes terug in de dagelijkse praktijk, tijdens verschillende trajecten die ik in de loop van de jaren heb mogen begeleiden. Trajecten waarin cliënten op zoek gaan naar hun kernkwaliteiten, rekening houdend met hun mogelijkheden en daarop regie pakken.

Het herontdekken van je passie: Sophie

Zo ook in de kennismaking met Sophie, met wie ik een tijdje heb mogen meelopen. Sophie heeft ooit vanuit passie gekozen voor het onderwijs in de functie van onderwijsassistent waar ze zich jarenlang senang in heeft gevoeld. Helaas veranderde de sector en haar functie dusdanig dat Sophie met pijn in het hart afscheid heeft moeten nemen. Achteraf gezien bleek die match met het onderwijs er ook niet meer zo te zijn en bleek de functie niet meer aan te sluiten bij Sophie’s visie over hoe zij haar werk graag inricht. Er was een periode van rouw, van afscheid nemen, van een loopbaan heroriëntatie voor nodig om dit voor zichzelf helder te krijgen. Wat hielp was de ruimte die er toen ontstond om met haar andere passie aan de slag te gaan.

Sophies jarenlange creatieve uitingen in privé-tijd bleken de perfecte basis voor het terugvinden van haar bevlogenheid. Door o.a. te schilderen, grafisch te ontwerpen, te beeldhouwen, te etsen en zich tegelijkertijd te scholen op deze terreinen had Sophie een geweldig groot netwerk maar ook curriculum vitae opgebouwd. De rode draad die daarin zichtbaar was, is haar grote passie voor het werken met kosteloos materiaal omdat duurzaamheid voor haar een belangrijk item is. Oog voor duurzaamheid is een thema dat ze in al haar werken voorbij laat komen. Ze weet er de mooiste kunst van te maken, creatief, kritisch en origineel.
Zie haar “52-weken project” dat ze samen met een collega-kunstenaar heeft samengesteld: sophiesweekpaint    

Inmiddels staat Sophie als gastvrouw met regelmaat in een galerie, breidt ze haar grote netwerk steeds verder uit, mag ze een vrijwilligersrol invullen binnen het Duurzaamheidscentrum in Assen en stelt ze sinds kort haar werk ten toon. Werk dat elke week als vanzelf onder haar vingers vandaan lijkt te rollen. Sophie zal, naar ik verwacht, nog tot ver na haar 65^ste met passie, duurzaam inzetbaar zijn!

Relatiedag Cvites

Bij Cvites wordt Sophie op onze relatiedag, 10 november 2015, als workshopleidster ingezet, om in het kader van het thema, duurzaam inzetbaar, onze klanten creatief uit te dagen. Mocht u op zoek zijn naar een workshopleidster die o.a. door het hergebruiken van afvalmateriaal je tot de mooiste kunst weet te inspireren, zoek dan contact met Sophie!

Door Aletta Hoving

Als kind hebben we bijna allemaal een droombaan voor ogen. We kennen allemaal wel de voorbeelden van de jongetjes die brandweerman, politieagent of piloot willen worden, of de meisjes die ‘zuster’ of ‘juf’ willen worden. Vaak heeft dat te maken met identificatie, maar niet zelden ook met een bepaalde passie. En toch kiezen velen van ons uiteindelijk een andere opleiding en/of beroep.

Nog niet zo lang geleden werd mij gevraagd om een EVP (ervaringsprofiel) of een EVC (ervaringscertificaat) -traject te starten met een medewerker van een gemeente. Voor deze gelegenheid noem ik haar even Saskia. Tijdens ons eerste gesprek hebben we besloten om voor een ervaringsprofiel te gaan, omdat Saskia vooral wilde onderzoeken waar haar kracht en haar mogelijkheden liggen in de toekomst en niet zozeer om een diploma te behalen. Op dit moment doet zij licht administratieve werkzaamheden bij de gemeente en na een jaar ziek zijn keert ze langzaam weer terug naar haar oude werkplek, maar het vuur is verdwenen… Nu komt ze tot de ontdekking dat haar toekomst niet meer bij de gemeente ligt, maar waar dan wel?

Eerst maar eens kijken wat ze allemaal gedaan heeft tijdens haar loopbaan en (vooral) wat ze het leukste vond. Wij zeggen altijd: “de passie ligt in het schuurtje!” Veel mensen doen in hun vrije tijd die dingen, waar hun hart naar uitgaat. Denk aan hobby’s en vrijwilligerswerk. Er wordt ook wel eens gezegd: “als je van je hobby je werk maakt, hoef je nooit meer te werken.”

Om dat te inventariseren starten we altijd met het vullen van een digitaal portfolio, het ePortfolio. Daarin verzamel je al je kennis en kunde en dat geeft heel veel overzicht en inzicht. Anders gezegd: “haal die doos met diploma’s van zolder en zet ze in je portfolio”.

Ik merkte aan alles dat Saskia het moeilijk vond om een start te maken met het vullen van haar ePortfolio: ze wist niet waar ze beginnen moest. Maar toen we wat dieper ingingen op waar haar hart naar uitgaat, kwam het antwoord bijna vanzelf. En met dat antwoord kwamen er ook weer lichtjes in haar ogen. Als kind had ze het liefst kapster willen worden! Maar dat werd van huis uit niet gestimuleerd, ze moest maar aan het werk gaan en zo is ze via allerlei baantjes binnen de gemeente opgeklommen tot administratief medewerkster.

Stiekem had ze al geïnformeerd naar de mogelijkheden voor een opleiding. En in haar hoofd had ze al een plan gemaakt voor de verbouwing van de garage aan huis. Haar man is interieurbouwer, dus die zou dat mooi kunnen doen. Maar voordat het zover is moet ze hem eerst nog weer overtuigen van haar passie en haar doel in haar leven.

Ik hoop voor Saskia dat ze haar passie achterna gaat en een opleiding voor kapster gaat volgen. En dat ze binnen niet al te lange tijd haar eigen kapsalon aan huis kan openen.

Dit alles is in gang gezet door te starten met het EVP traject, wat haar uitzicht biedt op een mooie (nieuwe) toekomst.

Wil jij ook ontdekken waar jouw passie ligt en wil je daarbij geholpen worden door een ervaren begeleider? Neem dan contact op met Aletta Hoving, EVC4U of met Cvites.