Marten

Als teamcoach word ik regelmatig verrast. Er gebeurt in teams namelijk altijd wel iets bijzonders. Zo ook bij het team waar we onlangs een mooi programma hebben afgerond.

De aanleiding voor deze team coaching was  zoals de opdrachtgever aangaf: ‘veel gedoe en weinig pro-activiteit binnen het team’.

Toen we vorig jaar startten gaven de teamleden zelf aan dat de betrokkenheid laag was en dat er niet goed samengewerkt werd. Vooral over de besluitvorming was men niet te spreken, waarbij vooral met de vinger naar boven gewezen werd.

Na een aantal constructieve, en soms zelfs emotionele sessies, werden we aan het einde op een positieve manier verrast; We wilden aan de slag gaan met het thema besluitvorming, toen Bas (één van de teamleden) opmerkte dat dit inmiddels eigenlijk al best wel goed ging. Tijdens het programma hadden we al een keer besproken dat de medewerkers graag meer betrokken willen worden in de besluitvorming. Dit werd goed opgepakt door hun leidinggevende. Als voorbeeld gaf Bas de aanschaf van de nieuwe bedrijfsauto voor het team. Er waren twee opties: een bestelauto, of een bus. De leidinggevende had vooraf besloten dat de teamleden zelf de keuze mochten maken. Na een proefrit in beide voertuigen, mochten de 7 teamleden hun voorkeur aangeven. Vier teamleden wilden de bus en de andere drie hadden voorkeur voor de personenauto.

Hoewel een dergelijke verdeling in de stemmen, bij diverse teams wellicht tot een probleem zou leiden, vertelde Bas vol trots dat de uitkomst helder was en de bus gekocht werd. “Dat was een prima en eerlijke keuze”, voegde hij er aan toe. “Zelf vond ik het wel jammer”, ging hij verder, “want de bestelauto had mijn persoonlijke voorkeur. Maar daar kan ik me wel bij neerleggen als de besluiten op zo’n goede manier genomen worden!”

Als teamleden vol trots vertellen over een genomen besluit, dat inhoudelijk eigenlijk niet hun eigen keuze is, dan zit het met de betrokkenheid en het nemen van eigen verantwoordelijkheid volgens mij wel goed!

Hoe hebben we dit bereikt?

Tijdens dit ontwikkelprogramma hebben we de Piramide van Lencioni als handleiding ingezet. Via de bouwstenen van (1) vertrouwen, (2) constructieve conflicten, (3)betrokkenheid, en (4)verantwoordelijkheid zijn we uiteindelijk bij (5)gezamenlijke resultaten uitgekomen.
Na een moeizame start, waarin eerst de spreekwoordelijke kat uit de boom gekeken werd, ontstond in de tweede sessie al meer begrip voor elkaar. De teamleden leerden elkaar beter kennen en al snel werden er bijzondere, persoonlijke verhalen gedeeld. Toen ze ook elkaars kwaliteiten begonnen te herkennen groeide de teamspirit in rap tempo.