Wilma Verbeek

Trots op mijn zus, 64 jaar en ze solliciteert!

Wat doe je als je met steeds minder plezier naar je werk gaat, door het beleid van een nieuwe directie, die een deel van je werkzaamheden weg neemt, waardoor jouw werk veel minder inhoud krijgt? Klaag je bij collega’s, familie en vrienden of pak je de regie door meer je invloed uit te oefenen op de situatie?

Mijn zus heeft het allemaal geprobeerd de afgelopen jaren.
In het verdriet en boosheid meegaan met collega’s die ervoor kozen om weg te gaan, elkaar opzoeken op het werk om de frustratie te delen, met familie en vrienden over het werk hebben, want wat is er veel veranderd op school.

Ze heeft er heel hard aan gewerkt om uit de negatieve spiraal te komen en te blijven. Loslaten wat je niet kunt veranderen, alleen de uitdaging zoeken bij de leerlingen, daarvoor heeft ze tenslotte voor het onderwijs gekozen. Maar desondanks werd haar werkplezier door alle veranderingen en in haar ogen, minder goed beleid, steeds kleiner.

En wat doe je dan als je er jarenlang werkt en 64 jaar bent? Ziek melden is geen optie, vond mijn zus. Terug naar het basisonderwijs kon echt niet, daar was ze al 20 jaar weg. Uiteindelijk de knoop doorgehakt, toch maar een cv opstellen en toch maar een profiel op LinkedIn aanmaken, zodat eventuele werkgevers haar kunnen vinden. En toch maar vertellen aan mensen dat ze op zoek is naar een nieuwe baan, “Nog één keer een nieuwe uitdaging,” zei ze maar. Met pijn in haar hart en met tranen in de ogen, toch maar een sollicitatiebrief gemaakt. (Oef, dat is heel anders dan in de 80’er jaren!)

Wat een rouwproces was dat, zo lang met zoveel passie en plezier gewerkt en dan gaan solliciteren als je nog maar 2 jaar ‘hoeft’ te werken.

En ineens viel haar oog op de één na de andere vacature en solliciteerde ze volop. Ze kreeg een afwijzing en nog één. Ze werd getipt op aanstaande ruimtes in de personeelsbezetting en tot haar grote verbazing zelfs uitgenodigd voor een gesprek!

“Er zijn vast veel jongere kandidaten, netjes dat ze mij uitnodigen, maar daarna is het voorbij. Zelf zou ik niet iemand van 64 aannemen,” zei ze. Toen ze toch werd uitgenodigd voor het tweede gesprek, schrok ze. “Is de functie wel uitdagend genoeg voor mij? Hoe ga ik de mindere uren oplossen? Nog een andere baan of met deeltijdpensioen? Raak ik nu mijn BAPO dag kwijt?”

Allemaal koud watervrees en heel herkenbaar, toch? De directie wilde haar zo graag vanwege haar enorme werkervaring dat ze zelfs de BAPO wilde voorleggen aan het bestuur en mogelijk dat ze zelfs een dag extra kon werken zodat ze qua salaris er niet op achteruit gaat. “Dan moeten ze mij wel heel graag willen, wat bijzonder zeg!”

Toen dit allemaal door kon gaan nam ze de beslissing, ”IK GA HET DOEN!”

Heel stoer maakte ze haar ontslagbrief en leverde deze in bij directeur. Ze werd gefeliciteerd. Van de overkoepelend directeur kreeg ze nog een persoonlijk berichtje dat door haar vertrek een grote expertise zou verdwijnen voor de school.

Hoezo binden & boeien van medewerkers? Ik vind het tekenend dat er leidinggevenden zijn die de medewerkers niet als het belangrijkste kapitaal zien. Aan de voorkant staat de deur wijd open, maar de achterdeuren staan ook wijd open. Complimenteer je medewerkers, luister naar ze en maak gebruik van hun talenten. Dan zorg je gezamenlijk voor meer werkplezier!

Zeker anno 2018 nu steeds meer mensen van baan veranderen en werk vinden. Zorgdragen dat medewerkers bevlogen hun werk doen, dat zorgt voor de juiste spirit en voorkomt dat je bezig bent met brandjes blussen en overleven in plaats van bezig zijn met innoveren en bouwen.

Wil jij net als mijn zus ander werk? Of eens uitzoeken waar je wél blij van word? Of wil jij als leidinggevende een bevlogen groep medewerkers om je heen? Ik kom graag met je in gesprek!

Maaike Brasser

Wat zet ik überhaupt in mijn cv? Moet ik echt een foto gebruiken? Wat moet ik antwoorden als een werkgever tijdens het sollicitatiegesprek vraagt naar mijn vorig salaris? En mág een werkgever wel vragen naar mijn gezondheid? Ik krijg veel cv’s onder ogen en de bijbehorende vraagstukken van sollicitanten op zoek naar die mooie baan. Nu heb ik één die ik extra bijzonder vind want hij is gevonden in een oud archief uit 1897. Hoe zag het sollicitatieproces er toen uit? Wat mocht je wel of juist niet vragen?

De sollicitatie begint met een prachtige foto van een man met een sigaar in de hand. Hij vertelt dat hij op het moment van de foto 28 jaar oud is. Was het in 1897 al gebruikelijk om een foto mee te sturen? Tegenwoordig houden veel kandidaten er nog steeds niet van.

Vragen die we nu spannend vinden, of zelfs niet meer mogen stellen, worden gewoon gesteld! (in een iets andere bewoording): Hoe langen tijd zijt gij in iedere betrekking werkzaam geweest, en hoe hoog was telkens Uw salaris? Welken godsdienst belijdt gij? Wie zijn Uwe ouders, en waarom zijt gij niet in de zaken van Uwen vader opgeleid? Geniet gij eene goede gezondheid?

De man vertelde over zijn fatsoenlijke opleiding, dat hij veel studie van het machinale heeft gemaakt, doch niet altijd in de gelegenheid is geweest om zich er verder in te bekwamen. Dat hij vanaf zijn zestiende jaar in de maatschappij ingetreden is en dat hij is opgeleid in dezelfde zaken als zijn vader.

Tegenwoordig hebben we last van keuzestress omdat we door de eindeloze mogelijkheden niet meer weten wat we willen of niet durven kiezen voor wat we echt willen. In 1897 moest je waarschijnlijk op elke verjaardag uitleggen waarom je niét in het vak van je vader was opgeleid.

De man vertelde waar men ‘informatiën’ over hem kan inwinnen en dat zijn gezondheid uitstekend is. Hij sluit de sollicitatie af met, nog altijd herkenbaar; ‘hopende dat ik in aanmerking mocht komen’. Het slot is tegenwoordig minder herkenbaar: ‘Hoogachtend uw dienstwillige dienaar’.

Door Wilma Verbeek

Je bent op zoek naar een nieuwe baan en vindt een geweldige vacature. Maar hoe zorg je dat je die baan binnensleept? Er zijn tegenwoordig zoveel mogelijkheden dat je misschien wel het spoor bijster raakt. Nog niet iedereen is gewend aan het solliciteren via social media en nu komen er alweer andere mogelijkheden om de hoek kijken. Zeker als je langdurig bij een werkgever gewerkt hebt, ben je minder op de hoogte van de laatste veranderingen op sollicitatiegebied. Wellicht ging het scoren van je laatste baan nog wel via pen en papier. Dat komt nu niet meer voor!

In dit blog neem ik je graag mee langs alle (hippe) mogelijkheden, die ik ook in mijn sollicitatieworkshops behandel.

Social media

Solliciteren zonder social media is bijna niet meer te doen, vacatures vind je steeds minder in de krant dus vergroot jij je mogelijkheden door je netwerk in te zetten. LinkedIn is het zakelijk netwerk dat nog steeds groeiende is. LinkedIn is anno 2015 zelfs het belangrijkste wervingskanaal, werven via medewerkers komt op de 2e plaats. Dus hoe meer mensen weten dat je werk zoekt, hoe groter je kansen. Ook kun je de LinkedIn Jobs app downloaden voor op je smartphone, zodat je op de hoogte blijft van de laatste vacatures. Op Twitter vind je makkelijk de vacatures door er een # voor te zetten (#vacatures Drenthe bijvoorbeeld) en ook op Facebook plaatsen steeds meer bedrijven hun vacatures.

Opvallen en je onderscheiden van alle andere sollicitanten wordt steeds belangrijker. Je profielen op social media bepalen welke indruk een bedrijf van je krijgt. Wat jij deelt op Twitter, Facebook, Pinterest en LinkedIn bepaalt hoe jij wordt gezien. Het is dus net reclame..

Videoboodschap

Je krijgt een nog professionelere reclameboodschap als je solliciteert met een video. Steeds meer bedrijven springen hierop in en helpen je een gelikte video te maken. Maar past het bij iedereen om via een video je te presenteren? Nee, hoor ik om mij heen, want niet iedereen ambieert een baan bij de televisie.

Uitzendorganisatie Young Capital verlaagt de drempel voor een videosollicitatie door kandidaten te laten solliciteren via WhatsApp. Via selfie-video’s kunnen de sollicitanten hun motivatie voor een specifieke vacature laten zien. Vooralsnog lijkt dat vooral op de jongere generatie gericht.

Personal branding

Er zijn bedrijven die je helpen door een goede foto te maken, je cv of brief door te lichten, je te helpen werken aan je eigen ‘merk’, Personal branding heet dat. Wanneer de lezer van jouw cv en brief meer dan 100 reacties krijgt, is de kans groot dat hij/zij binnen enkele seconden beslist of het de moeite is om verder te lezen. Het wordt dus steeds vluchtiger allemaal en dan is het belangrijk dat je een goede eerste indruk maakt.

Tips

Er zijn veel websites vol goede sollicitatietips, kijk bijvoorbeeld eens op carrièretijger.nl, vacatureluurs.com of sollicitatieinfo.nl. Zorgen voor een goed netwerk, de juiste presentatie van jezelf via je cv, de verschillende sociale kanalen en eventueel je motivatiebrief is de basis om uitgenodigd te worden voor het gesprek. Prikkel de ander zodat ze met je willen kennismaken. Omarm de nieuwe mogelijkheden als ze bij je passen, maar doe het ook op je eigen manier. Dé manier is er niet: wat de één aanspreekt, vindt de ander niets, net als met reclame.

Wat zijn jouw ervaringen met hippe sollicitatiemogelijkheden? Heb je wel eens op een creatieve manier gesolliciteerd? Of heb je bij jouw bedrijf wel eens een videoboodschap ontvangen? Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen!